Wat is dysfasie?
Ontwikkelingsdysfasie of kortweg dysfasie is een neurologische spraaktaalstoornis. Het is een aangeboren en hardnekkige stoornis in het verwerven van de mondelinge taal.
Dysfasie is niet het gevolg van een gehoorstoornis, een verstandelijke beperking, emotionele problemen of onvoldoende taalaanbod. We spreken hier van een ernstige primaire taalontwikkelingsstoornis. Kinderen met dysfasie beschikken over een minder goed taalvermogen en verwerven spraak en taal moeizaam.
Bij kinderen in een meertalige context vertoont de taalontwikkeling trouwens tekorten in de verschillende talen waarin het kind wordt opgevoed.
Sommige kinderen met dysfasie begrijpen vaak veel meer van wat anderen zeggen, dan ze zelf onder woorden kunnen brengen. Heel wat kinderen hebben ook problemen met het begrijpen van langere zinnen en verhalen.
De taalproductie kenmerkt zich door een moeizame opbouw van spraakklanken en woordenschat. Kenmerkend zijn de versprekingen en woordvindingsmoeilijkheden. Het vormen van correcte zinnen en het leren toepassen van grammaticale regels verloopt erg moeilijk. Een gesprekje voeren of een verhaal vertellen verloopt niet vanzelf.
Communicatie en sociale interactie worden hierdoor bemoeilijkt.
In tegenstelling tot een vertraagde taalontwikkeling (secundaire taalstoornis), waarbij het taalniveau overeenstemt met de taal van een jonger kind, raakt de taalstoornis van kinderen en jongeren met ontwikkelingsdysfasie nooit volledig opgelost. Altijd blijven er ‘restverschijnselen’ niettegenstaande de noodzakelijke jarenlange intensieve logopedie.
Uiteraard zijn er verschillen in gradatie en ernst en kleurt het beeld volgens de leeftijd. Dysfasie komt regelmatig voor, ook de ernstige vormen zijn niet zeldzaam te noemen.