Onze zoon was 5 jaar toen we met logopedie gestart zijn, omdat hij minder goed” kon praten” wat later bleek dat hij de woorden moeilijk kon vinden.
Nadien ging hij naar het 1ste leerjaar gewoon onderwijs zonder problemen.
In het 2de leerjaar was alles nog o.k. Maar moest met “GON.-begeleiding” naar het 3de gaan.( in de school zagen ze dit niet zitten, twee kinderen in het 3de met g.o.n.-begeleiding)
Dus werd er door de school besloten onze zoon te laten zitten. Dit was een ramp voor hem. In het 3de leerjaar is hij na enkele maanden moeten afhaken (het ging te vlug).
We stapten over naar type8 onderwijs.
Hier liep hij school zonder problemen tot zijn 12 jaar. Toen plots de maat vol was bij de school. We werden doorverwezen naar type7. (maar hier zijn weinig beroepsmogelijkheden voor hem). Dus besloten we de stap te zetten om naar een 1B jaar gewoon onderwijs te gaan.
Momenteel gaat dit goed. ( Hij heeft geen begeleiding, enkel van ons “zijn ouders”) Ik hoop dat we nu op de goede weg zitten.
Steeds had en heb ik de indruk dat hij geen kansen krijgt/ kreeg om zijn droom (wat hij later wil worden) waar te maken.
Ik stoot nog steeds op een onbegrip van de buitenwereld,in het algemeen, buren, scholen, collega’s.
Schooljaar 2013-2014 is onze zoon afgestudeerd en heeft een technisch diploma op zak.
Proficiat jongen voor je inzet.